Ken je dat gevoel dat je ‘mindful’ bezig denkt te zijn, maar dat je hoofd ondertussen overloopt? Ik maar al te goed!
Laatst betrapte ik mezelf er weer op. Ik zat in een meditatie, ogen gesloten, ademhaling rustig… en toch voelde mijn hoofd als een soort browser met twintig openstaande tabbladen. Ik zat keurig, liet me ademen en dacht dat ik mindful was, maar eigenlijk was ik gewoon mindfull. Mijn hoofd was vol, en in plaats van echt aanwezig te zijn, was ik bezig met controleren, plannen, analyseren.
De valkuil van ‘bewust bezig zijn’
Het gekke is: mindfulness is niet per se hetzelfde als bewust met iets bezig zijn. Ja, Yoga, Meditatie en Ademhalingsoefeningen zijn tools die ons kunnen helpen om hier en nu te zijn. Maar als je ondertussen gefocust blijft op hoe je het doet en of je het goed doet, mis je alsnog de kern.
Ik zie het ook veel om me heen. Mensen die zó hun best doen om ‘in het moment’ te zijn, dat ze er juist in vastlopen. Ze forceren ontspanning, willen graag dat het ‘werkt’, en raken gefrustreerd als hun hoofd niet meteen stil wordt. Herkenbaar?
Van vol naar vrij
Wat me hielp, was allereerst opmerken. Het tweede: een kleine verschuiving in perspectief. In plaats van mezelf op te leggen dat mijn hoofd leeg moest worden, liet ik het maar gewoon vol zijn. Ik zat daar, met al die gedachten en minimaal twintig openstaande browservensters schreeuwend om aandacht, en besloot (met wat tegenzin): dit is ook oké. Geen strijd, geen geforceerde rust, gewoon observeren wat er is. Observeren dat het nogal aan de drukke kant was daarboven – alsof er een eindeloze rij pop-ups verscheen. Alsof mijn hoofd een computer was die op instorten stond.
En toen, tijdens dat observeren en het 'er gewoon oké mee zijn', gebeurde er iets opvallends. Zodra ik stopte met vechten tegen de drukte in mijn hoofd, begon er vanzelf wat ruimte te ontstaan. Het is een beetje als een warrige knoop die losser wordt als je hem niet steeds strakker trekt.
Yoga als les in overgave
Yoga heeft me geleerd dat mindful zijn niet betekent dat mijn hoofd altijd leeg en rustig moet zijn. Het betekent dat ik kan opmerken wat er is – ook als dat chaos is. Dat ik niet hoef te ‘fixen’, maar gewoon aanwezig kan zijn bij wat zich aandient.
Dus de volgende keer dat je hoofd vol zit, wat als je dan niet geforceerd alle tabbladen probeert te sluiten? Laat ze even openstaan – en misschien merk je dat sommige dingen vanzelf minder belangrijk worden. Je hoeft niet krampachtig naar rust te grijpen – en wie weet wordt het dan vanzelf rustiger en mindful...
