Je kent dat gevoel wel: je denkt “ik doe even iets voor mezelf” en drie klikken later zit je opeens middenin een yoga docentenopleiding. Precies zo ging het bij mij. Het begon onschuldig. Een beetje Yin Yoga op maandagavond. Lekker liggen. Niks moeten. Vooral niet praten. Ik dacht: top, dit past in mijn overvolle hoofd en overvolle agenda.*
Maar toen kwamen de vragen. Niet van de docent – maar van mezelf. Waarom voel ik me ineens rustiger na zo’n les? Waarom word ik emotioneel bij een heupopener? En waarom voelt ‘nee’ zeggen plots als zelfzorg en niet als falen?
Fast forward: ik zit nu dus in de RYT200 Yin & Yang Yoga teacher training bij de SanaYou YOGAcademy. En geloof me – ik dacht dat het vooral ging over houdingen. Over leren hoe je mensen veilig in een downward dog zet. Dacht ik. Maar inmiddels weet ik: het gaat óók over mij. Over mijn patronen. Mijn adem. Mijn ongeduld. Mijn verlangen om alles goed te doen. Over dingen loslaten. En dan weer stiekem proberen ze toch vast te houden. #herkenbaar?
In deze column neem ik je mee op mijn pad – mijn yogakronkelige weg vol chaos, verwarring, inzichten, ongemak en af en toe een onverwachte “oh… dit bedoelen ze dus met bewustzijn.”
Ik ben geen goeroe. Ik ben gewoon Eva. En ik leer nog elke dag – met kromme houdingen, een open hart en een flinke dosis zelfspot.
NamastEva
-xoxo-
